Kunlar o`tgan sari so`lib borar edim, Qaytishingga ishonib, she’rlar bitar edim. She’rlarimda ikkimiz eng baxtlilarmiz, Hayotdagi eng go`zal taqdirlarmiz.
Afsus, bular oddiy qog`ozga bitilgan she’rlar, Hayotda eslamaganiga bo`ldi anchalar. Qanchalar sog`inganimni bilsa edi, Qay ahvolga solib ketganin ko`rsa edi.
Kuta-kuta she’rlarim suvlarga atab yubordim, Bir kun keladi degan umiddan tondim. Oxiri ishondim qaytmasligingga, Jonim, inondim yolg`onlaringga.
Alvido, ko`zimda yosh, bag`ritosh, Sen eding baxtimni yoritib turgan quyosh. Oramizdagi ishonch qayda qoldi? Tunlar dil sog`inib, o`tda yondi.
Sog`ina, sog`ina, sog`ina, Osmonlarga qaradim ovuna. Yulduzlar menga taskin beradi, Unutarman og`rina, og`rina.
Og`rina, og`rina, og`rina, Osmonlarga qaradim ovuna. Yulduzlar menga taskin beradi, Unutarman sog`ina, sog`ina.
Alvido, bo`ldi tamom, ko`ngil ishon, Endi u qaytmaydi hech qachon. Tugadi sevgi sahifasi, qalbimning rishtasi, Mani tark etdi yuragim farishtasi.
Sanga ishonar edim, jonim, Ishonchimning ustida izlaring, janonim. Qaysi qilgan aybim uchun o`girding yuz, San bilan suhbat qurgim kelgan edi yuzma-yuz.
Surating bilan sirlashib yotar edim afsus, Savollarim bejavob qolaverar edi. Kunlar o`tgani sayin u mani unutar edi, Yurak sezar edi – bari bo`ldi tamom.
Har tong uyg`onganimda sog`inch azobidan to`kilaman, O`sha menman – sariq xazon osmon. Jondan ortiq sog`inganimni kimga aytay? Atrofimda do`stdan ko`ra dushman talay. Go`yo u ham menga dushmanday…
Sog`ina, sog`ina, sog`ina, Osmonlarga qaradim ovuna. Yulduzlar menga taskin beradi, Unutarman og`rina, og`rina.
Og`rina, og`rina, og`rina, Osmonlarga qaradim ovuna. Yulduzlar menga taskin beradi, Unutarman sog`ina, sog`ina.