| Меню сайта |
|
 |
| Категории раздела |
|
|
| Наш опрос |
|
|
| Мини-чат |
|
|
|
| Статистика |
Hozirda Saytda: 16 Mehmonlar: 16 Foydalanuvchilar: 0 |
|
|
Главная » 2017 » Iyun » 15 » Xikoya
|
Yigit tushkun
kayfiyatda do`stiga
qo`ng`iroq qildi. Go`shakni
chiroyli ovozli
qiz ko`tardi. Yigit adashib
tushganini payqab,
go`shakni qo`ymoqchi
bo`ldi.
Lekin nimadir bunday
qilishga
yo`l
qo`ymas, qiz bilan
dardlashgisi
kelardi. Yigit gap boshladi:
- Allo... -Eshityapman,
gapiravering,-javob berdi
qiz. -
Aytingchi, sizning onangiz
bormi? -
Nimaa?! -Onangiz
hayotmilar?-
so`radi yigit. Narigi
tomondan esa
qizning
bilinar-bilinmas yig`lagani
eshitilardi. Yigitning
qo`qqisidan bunday savol
berishining sababi bir oy
oldin onasi
vafot etgani, ayriliq yurak
bag`rini
o`rtayotgani edi. Agarda
qizdan onasi
borligini eshitsa baxtli
inson ekanligini,
onasini yanada asrab-
avaylashini aytmoqchi edi.
Qizning yig`lab
yuborganidan bildiki
ikkisining ham dardi bir
ekan. Yuraklaridagi
ana shu
dard ikkisini hamsuhbat
bo`lishga
undadi. Bir-birlariga tasalli
berishdi. Yigit qizdan yana
qo`ng`iroq
qilishga ruhsat olgach
xayrlashishdi. Endi ular
tez-tez
qo`ng`iroqlashib turishar,
qizning
qo`llab- quvvatlashlari,
maslahatlari
bilan yigit oyoqqa tura
boshladi. Yangi
ish topdi, g`ayrat bilan,
hayotga bo`lgan
qiziqishi ortib borardi.
Buning uchun uni hayotga
qaytargan
farishtasi
Maftunadan minnatdor
bo`lardi. Ular
boshqa boshqa shaharda
yashardilar. Bir kuniyigit
hammadanda go`zal
qiyofada
tasavvur qiluvchi
farishtasi
bilann
uchrashmoqchi bo`ldi.
Uchrashgach unga bo`lgan
pinhona sevgisini izhor
etishni
niyat qildi. Uchrashuv kuni
belgilandi va
ular bir-birini quyidagicha
tanib olishni
rejalashtirishdi: Yigit
harbiy kiyimda,
qo`lida Maftuna yoqtirgan
atirgul
g`unchasini ushlagancha
poyezddan tushib keladi.
Maftuna esa vokzalda,
qo`lida o`zi sevib
o`qiydigani
Bulgakovning "Usta va
Margarita" kitobi
bo`ladi.... Nihoyat
uchrashuv
sanasi yetib
keldi. Yigit hayajon bilan
poyezddan
tushdi. Vokzalda odam
siyrak
edi. Yigit kitob ushlab
olgan
qizni qidirdi va
topdi... Topdi-yu fikrlari
alg`ov-
dalg`ov bo`lib ketti. "Usta
va
Margarita"ni ushlab
olgan qiz nogironlik
aravachasida
o`tirardi..... Yigitning
hayollari
chalkashib ketdi. O`ziga
kelib qaraganda
esa qizning yoniga kelib
qolgan, qiz ham unga
tikilib turardi. "Ahir nima
bo`lganda ham
bu o`sha mening
farishtamku, menga
uning qandayligini
ahamiyati
yo`q"
o`yladi yigit, ammo
soniyalar
ichida
fikridan qaytdi, ichida
nimadir "ahir u
nogironekanku, ket bu
yerdan" degan
ovoz isyon ko`tarardi.
Yigit
ikkinchi
ovozga quloq tutdi. -Meni
kechiring, men...men
bunday bo`lishini
hatto
hayolimga ham
keltirmagandim. Siz
kutgan yigit men
emasman,-
dediyu ortiga o`girildi.
Nogiron qiz yonidagi
o`rindiqda o`tirgan qizga
gap
boshladi: -
Maftuna, sen kutayotgan
yigit
shumidi?
Yigit suhbatdan taqqa
to`xtadiyu ortiga
o`girildi. Hatto
tasavvurlaridan
ham
go`zal,haqiqattanda
farishtamonand qiz unga
alam
va nafrat bilan tikilib
turardi. "A!.. Shu ekanda
Maftuna,
Ehhhh...
Nimalar qilib qo`ydim"
o`ylardi
yigit. -
Yo`q opa, biz kutayotgan
yigit
bu emas, tasavvurimdagi
oliyjanob yigit
asli
bo`lmagan ekan ham,
hammasi sarob! Maftuna
shunday dediyu
aravachadagi
opasini sudrab keta
boshladi. Yigit
hammasini tushunib
yetgandi.
Bir
lahzalik tubanlik,
xudbinlik
ko`zlarini
ko`r qilib qo`yganini, endi
Maftunani bir
umrga yo`qotib qo`yganini
tushunib yetdi. Yigit
farishtasining ortidan
cheksiz
pushaymonlik, aybdorlik
hissi
va... va yana oz bo`lsada
umid bilan
termulib
turar, Maftuna esa
nogironlik
aravachasidagi opasi bilan
tobora undan
uzoqlashib borardi............
|
|
Категория: Hikoyalar |
Просмотров: 123 |
Добавил: OtasH
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
|
| Вход на сайт |
|
|
|
| Поиск |
|
|
| Календарь |
|
|
| Архив записей |
|
|
|
